Zastosowanie luminescencji chlorofilu do badania reakcji aparatu fotosyntetycznego roślin pomidora na stres świetlny oraz chłód

fluorescencja chlorofilu, fotoinhibicja, reakcje fotosyntezy, restytucja

W pracy przedstawiono badania wpływu krótkotrwałego (2h) silnego naświetlenia (PPFD 800 μmol×m-2×s-1) w temperaturze 22°C i 4°C, na luminescencję chlorofilu w liściach pomidora. Badane rośliny należały do odmian różniących się reakcją na niską temperaturę: New Yorker (NY) bardziej tolerancyjna oraz Robin (R) bardziej wrażliwa. Wyznaczone parametry indukcji fluorescencji chlorofilu a informują o wydajności reakcji fazy świetlnej fotosyntezy i ich współdziałania z ciemniowymi reakcjami enzymatycznymi. Określono szybkość zaniku opóźnionej luminescencji chlorofilu a, który jest związany z wydajnością transportu elektronów pomiędzy pierwotnymi akceptorami chinonowymi w PS II. Z analizy zmian wartości tych parametrów, które nastąpiły pod wpływem czynników stresowych wynika, że rośliny odmiany NY wykazują wyższą odporność na zwiększone napromieniowanie w warunkach obniżonej temperatury w porównaniu z roślinami odmiany R. Badane fragmenty liści poddano następnie restytucji przez 24h w ciemności i w temperaturze pokojowej, a następnie powtórzono poprzednie pomiary luminescencji chlorofilu. W rezultacie procesu restytucji nastąpił wzrost wartości wszystkich wyznaczanych parametrów, w więk-szości do podobnego poziomu, co świadczy o efektywnych mechanizmach naprawczych w roślinach odmiany R.