Obszary szczególnie narażone na imisję dwutlenku siarki w rejonie aglomeracji warszawskiej

dwutlenek siarki, aglomeracja warszawska, obszary chronione

Dwutlenek siarki uważa się za jeden z najważniejszych związków fitotoksycznych. Zagrożenie dla ekosystemów roślinnych mogą stanowić nie tylko wysokie stężenia SO2 ale wynikać ono może również z długotrwałego działania tego gazu przy niskich stężeniach, które nie zawsze prowadzą do powstawania widocznych objawów uszkodzeń. Obok wartości stężenia ważny jest też czas i liczba ekspozycji na zanieczyszczenie. Ponieważ w rejonie aglomeracji warszawskiej występuje wiele obszarów specjalnie chronionych (Kampinoski Park Narodowy, Mazowiecki Park Krajobrazowy, Chojnowski Park Krajobrazowy, liczne rezerwaty) wyznaczono zasięgi oddziaływania imisji dwutlenku siarki z głównych emitorów SO2 usytuowanych na obszarze Warszawy na tereny przyległe. W tym celu, w oparciu o obliczenia modelowe, wykonano wykresy sektorowe. Pozwoliło to na wyznaczenie zasięgów oddziaływania największych źródeł emisji tego gazu oraz częstości występowania smugi nad danym obszarem. Szczególnie narażone na częste działanie dwutlenku siarki w przypadku EC Siekierki są rezerwaty: Kalinowa Łąka i Łosiowe Błota. W otoczeniu EC Kawęczyn są to rezerwaty: Bagno Jacka, Las Bielański i Ławice Kiełpińskie, natomiast w przypadku EC Żerań, rezerwat Bagno Jacka.