Assessment of the effect of sulphur supplied to the soil with mineral fertilizers and waste from magnesium sulphate production on its content in spring wheat (Triticum aestivum L.)
More details
Hide details
1
Department of Agricultural and Environmental Chemistry, University of Agriculture Al. Mickiewicza 21, 31-120 Kraków
Acta Agroph. 2010, 15(2), 269-280
KEYWORDS
ABSTRACT
The pot experiment was conducted in two series: without liming (0 Ca) and limed (+ Ca) on 6 treatments: 0 – soil without fertilizers, NPK – soil fertilized with nitrogen, phosphorus and potassium, NPK+S1 s.a. – soil fertilized with nitrogen, phosphorus, potassium and sulphur supplied as ammo-nium sulphate, NPK + S1 o. – soil fertilized with nitrogen, phosphorus, potassium and sulphur supplied with the waste from magnesium sulphate production and NPK + S3 s.a. – soil fertilized with nitrogen, phosphorus, potassium and sulphur supplied as ammonium sulphate in a dose three times bigger than introduced to the soil on NPK + S1 s.a. and NPK + S1 o. treatments. Spring wheat was cultivated in each year of the experiment. The sulphur content in the prepared experimental material was assessed by means of ICP-AES method on JY 238 Ultrace apparatus. An average (for three years) total yield of spring wheat (grains, straw and roots) at comparable values of standard error of arithmetic mean for individual treatments was the highest after sulphur application in the form of ammonium sulphate. In comparison with biomass yields from the treatments where a lower sulphur dose was used, either as ammonium sulphate or the waste from magnesium sulphate production, smaller biomass yield was obtained on the treatment where sulphur was applied in a thrice bigger dose. Weighed arithmetic mean of the sulphur content in grains, straw and roots of wheat fertilized with sulphur was significantly higher than the content assessed in wheat biomass not fertilized with this element. Increasing sulphur dose did not cause any significant differences in this element content in wheat biomass.
METADATA IN OTHER LANGUAGES:
Polish
Ocena wpływu siarki wprowadzonej do gleby z nawożeniem mineralnym oraz odpadem po produkcji siarczanu magnezu na jej zawartość w pszenicy jarej (Triticum aestivum L.)
nawożenie, siarka, pszenica jara
Doświadczenie wazonowe prowadzone w dwóch seriach, niewapnowanej (0 Ca) i wapnowanej (+ Ca) obejmowało 6 obiektów: 0 – gleba bez nawożenia, NPK – gleba nawożona azotem, fosforem i potasem, NPK + S1 s.a. – gleba nawożona azotem, fosforem, potasem i siarką wprowadzoną z siarczanem amonu, NPK + S1 o. – gleba nawożona azotem, fosforem, potasem oraz siarką, którą wprowadzono z odpadem po produkcji siarczanu magnezu oraz NPK + S3 s.a. – gleba nawożona azotem, fosforem, potasem i siarką wprowadzoną w formie siarczanu amonu, w dawce 3-krotnie większej od wprowadzonej do gleby w obiektach NPK + S1 s.a. i NPK + S1 o. W każdym roku doświadczenia uprawiano pszenicę jarą. W uzyskanych roztworach po mineralizacji materiału roślinnego zawartość siarki oznaczono metodą ICP-AES na aparacie JY 238 Ultrace. Średni (dla trzech lat) sumaryczny plon biomasy pszenicy jarej (ziarno, słoma, korzenie), przy porównywalnych wartościach błędu standardowego średniej arytmetycznej dla poszczególnych obiektów był największy po zastosowaniu siarki w formie siarczanu amonu. W porównaniu do plonu biomasy z obiektów, w których zastosowano mniejszą dawkę siarki, zarówno wprowadzonej z siarczanem amonu, jak również z odpadem po produkcji siarczanu magnezu, mniejszy plon biomasy uzyskano w obiekcie, w którym siarkę zastosowano w dawce trzykrotnie większej. Średnia arytmetyczna ważona zawartość siarki w ziarnie, słomie i korzeniach pszenicy nawożonej siarką była istotnie większa od zawartości oznaczonej w biomasie pszenicy nienawożonej tym pierwiastkiem. Zwiększenie dawki siarki nie spowodowało istotnych różnic w zawartości tego pierwiastka w biomasie pszenicy.