Wybrane cechy fizyczne dojrzałych owoców orzecha włoskiego

owoce orzecha włoskiego, cechy morfologiczne, twardość, testy ściskania i penetracji

Celem pracy było określenie wybranych cech fizycznych dojrzałych owoców orzecha włoskiego (Juglans regia L.). Materiałem badawczym było 30 prób orzechów zebranych z drzew rosnących na terenie Polski północno-wschodniej i południowo-wschodniej oraz Białorusi, Mołdawii, Uzbekistanu i Azerbejdżanu. Określono cechy morfologiczne badanych orzechów, wyznaczając ich średnią masę, wysokość, szerokość, grubość na szwie, indeks okrągłości, masę i grubość skorupy oraz masę przegród i jądra. Badano twardość orzechów za pomocą testów ściskania i penetracji. Testy wytrzymałościowe wykonano używając UMT Instron 4301. Badane orzechy charakteryzowały się znacznym zróżnicowaniem cech morfologicznych, szczególnie dotyczyło to ich średniej masy, jak również masy skorupy, przegród i jądra. Większość orzechów cechowała się średnią lub dużą masą endokarpu, ale jedynie w 5 badanych próbach jądro stanowiło więcej niż 45% masy całego owocu. Na podstawie przeprowadzonych pomiarów twardości owoców orzecha włoskiego zaobserwowano, że odpowiednio po 36,7% badanych prób charakteryzowało się małą i średnią wytrzymałością skorupy na ściskanie, 23,3% orzechów posiadało twardą skorupę i jedynie 3,3% prób cechowała bardzo duża wytrzymałość skorupy na ściskanie. Sposób ułożenia orzecha do testu ściskania miał wpływ na maksymalną siłę ściskającą. Wyniki pomiarów twardości wewnętrznej strony skorupy orzecha za pomocą testu penetracji charakteryzowały się mniejszym zróżnicowaniem w porównaniu do rezultatów uzyskanych podczas testu ściskania.