Klasyfikacja okresów wegetacyjnych pod względem termicznym na Lubelszczyźnie w latach 1951-1990

okres wegetacyjny, klasyfikacja, typy termiczne sezonu, częstość okresów wegetacyjnych w klasach

Praca dotyczy klasyfikacji sezonów na podstawie ich średniej temperatury. Została ona obliczona na podstawie wartości z 23 dekad (3 dek. III - 1 dek XI) i stanowi wartość uśrednioną z 40-letniej serii pomiarów dla 10 stacji reprezentujących obszar regionu. Wychodząc z założenia, że badana próba jak większość populacji w naturze, ma rozkład normalny ze średnią temperaturą okresu wegetacyjnego równą 12,5oC i odchyleniem standardowym d = 0,76oC, utworzono następujące klasy: A: tśr. OW <= 10,95 (<= -2d): anomalnie chłodne okresy wegetacyjne; B: tśr. OW (10,95-11,71> (-1d +- -2d): chłodne okresy wegetacyjne; C: tśr. OW (11,71-13,23> ( +-d): okresy wegetacyjne typowe pod względem termicznym; D: tśr. OW (13,23-13,99> (1d +- 2d): ciepłe okresy wegetacyjne; E: tśr.OW (>=14,0o) (>2d): anomalnie ciepłe okresy wegetacyjne. W trakcie analizy stwierdzono, że typowe pod względem średniej temperatury sezony pojawiały się z częstością 67,9%. Częstość sezonów ciepłych różnicowała się przestrzennie w zakresie od 2,5% (Tomaszów L.) do 22,5% (Puławy) Podobny stopień zróżnicowania częstości, z dokładnie odwrotną proporcją w tych samych punktach pomiarowych, czyli od 27,5% (Tomaszów L.) do 2,5% (Puławy) cechował sezony chłodne. Istotne różnice w frekwencji lat w obydwu klasach świadczą o zmienności warunków termicznych na obszarze regionu. Cieplejsze okresy wegetacyjne częściej stwierdzano w części zachodniej, a ich udział malał w miarę przesuwania się na północny i południowy wschód, gdzie wzrastała częstość sezonów chłodnych. Około 2% stanowiły okresy wegetacyjne anomalnie ciepłe i około 2,3% anomalnie chłodne.