Zawartość Zn, Pb, Cd i Ni w glebach torfowisk i młak Tatrzańskiego Parku Narodowego

metale ciężkie, gleby torfowisk, gleby młak, Tatrzański Park Narodowy

Gleby semihydrogeniczne i hydrogeniczne, o retencyjnej gospodarce wodnej i dużej zawartości substancji organicznej, wykorzystywane są do monitoringu zanieczyszczenia środowiska przyrodniczego metalami ciężkimi. Celem przeprowadzonych badań było określenie stanu zanieczyszczenia Tatrzańskiego Parku Narodowego metalami ciężkimi, na podstawie ich zawartości w glebach torfowisk i młak. W materiale glebowym z 11 profili zlokalizowanych na torfowiskach wysokich i przejściowych oraz młakach kwaśnych i eutroficznych w Tatrzańskim Parku Narodowym oznaczono podstawowe właściwości gleb oraz całkowitą zawartość cynku, ołowiu, kadmu i niklu. Gleby torfowisk i młak Tatrzańskiego Parku Narodowego charakteryzowały się wyższą zawartością cynku, ołowiu i kadmu, aniżeli analogiczne gleby z innych obszarów Karpat Zachodnich i terenów nizinnych południowej Polski, co może świadczyć o ich antropogenicznym zanieczyszczeniu. Niepokojąco wysokie zawartości kadmu stwierdzono w poziomach powierzchniowych gleb młak eutroficznych oraz w poziomach podpowierzchniowych gleb torfowisk wysokich i przejściowych. Występowanie wyższych, w porównaniu z poziomami powierzchniowymi, zawartości badanych metali w poziomach podpowierzchniowych gleb torfowisk wysokich i przejściowych może świadczyć o wmywaniu ich w głąb profili wraz z substancją organiczną.