Rozwój torfowiska Dziedzinka (Białowieski Park Narodowy) w świetle analizy palinologicznej i makroszczątkowej

torfowiska, paleolimnologia, makrofity, Białowieski Park Narodowy

Na torfowisku wysokim Dziedzinka, położonym w oddziale 373 Białowieskiego Parku Narodowego przeprowadzono rozpoznanie geologiczne. Wytyczono dwa transekty, jeden o przebiegu południkowym, drugi o przebiegu równoleżnikowym, wzdłuż których wykonano łącznie 47 sondowań świdrem typu Instrof. Osady opisano metodą Troel-Smitha. Jeden rdzeń o długości 114 cm poddano analizie laboratoryjnej. Pobrano próby do analizy palinologicznej (co 5 cm) a pozostały materiał zbadano na zawartość szczątków makroskopowych. Analiza palinologiczna wykazała, że torfowisko wysokie rozwinęło się w wyniku procesu lądowienia wolnej powierzchni wodnej, zarastającej stopniowo najpierw przez zbiorowiska zdominowane przez rdestnice Potamogeton sp. a potem przez turzyce Corex sp. Od głębokości 90 cm zanika roślinność wodna a zaczyna dominować torfowiskowa, reprezentowana głównie przez wełniankę pochwową Eriophorum vaginatum i mchy torfowce Sphagnum sp. Znaczny udział posiada miejscami sosna.