Diurnal long-term variations of saturation deficit at Wrocław-Swojec observatory
More details
Hide details
1
Department of Agri- and Hydrometeorology, Institute of Engineering and Environmental Protection,
Wroclaw University of Environmental and Life Sciences
Pl. Grunwaldzki 24, 50- 363 Wrocław
Acta Agroph. 2007, 9(2), 307-318
KEYWORDS
ABSTRACT
Statistical and climatologic analyses were performed for long-term (1979-2004) runs of diurnal saturation deficit variability measured at Wrocław-Swojec Agricultural Observatory. The values of 3 standard time-limit measures (6, 12, 18 UTC) and readings taken from thermo-hygrographs (0 UTC) were used. For purposes of comparisons, equal parts of day were taken for considerations: 'night' half-day (18-6 UTC) and 'day' half-day (6-18 UTC), and also 'a.m.' quarter-day (6-12 UTC) and 'p.m.' quarter-day (12-18 UTC). The changes were averaged as monthly, semi-annual and yearly average values of saturation deficit for analysed parts of day. The annual and long-term runs of saturation deficit defined in that manner, with a basic division into 'day' and 'night' saturation deficits, are characterized by considerable variability. A distinct increase of 'night' and 'day' saturation deficit averages, particularly strong in the last decades, is the most important attribute of the analysed 26-year period. The relative participation of night saturation deficit in the diurnal averages increases as well. Within the annual run, beside a dominant tendency of strong increase of saturation deficit, especially in February, April, June and August, there is also a symptomatic occurrence of its stabilization or decrease (in October for 'day' and November for 'night' saturation deficit). The strongest year-to-year variability of the diurnal saturation deficit is characteristic of the winter period (February). Increase of saturation deficit fluctuations and the occurring humidity trends are linked with intensification of zonal flows (NAO positive phase).
METADATA IN OTHER LANGUAGES:
Polish
Wieloletnie dobowe zmiany niedosytu wilgotności powietrza w obserwatorium Wrocław-Swojec
niedosyt wilgotności powietrza, zmienność dobowa, trendy wieloletnie, faza pozytywna NAO
Analizie statystycznej i klimatologicznej poddano wieloletnie (1979-2004) przebiegi dobowych zmian niedosytu wilgotności powietrza w Obserwatorium Wrocław-Swojec. Wykorzystano wartości z 3 pomiarów terminowych (godz. 6, 12, 18 UTC) oraz odczyty z termohigrogramów (godz. 0 UTC). Dla celów porównawczych rozpatrzono równe okresy doby: tzw. pół-dobę "nocną" (18-6 UTC) oraz pół-dobę "dzienną" (6-18 UTC), a także tzw. ćwierć-dobę "przedpołudniową" (6-12 UTC) oraz ćwierć-dobę "popołudniową" (12-18 UTC). Zmiany te uśredniono w postaci miesięcznych, półrocznych i rocznych wartości niedosytu wilgotności powietrza dla analizowanych okresów doby. Tak ujęty roczny i wieloletni przebieg niedosytu wilgotności powietrza, z podstawowym podziałem na niedosyt wilgotności "dzienny" i "nocny", cechuje znaczna zmienność. Najważniejszą cechą wyróżniającą analizowane 26-lecie jest wyraźny wzrost średnich niedosytu "nocnego" i "dziennego", szczególnie silny w ostatnich kilkunastu latach. Rośnie przy tym relatywny udział niedosytu "nocnego" w średnich dobowych. W przebiegu rocznym, obok dominującej tendencji silnego wzrostu niedosytu, zwłaszcza w lutym, kwietniu, czerwcu i sierpniu, znamienne jest także występowanie jesiennej jego stabilizacji lub spadku (październik dla niedosytu "dziennego" i listopad dla "nocnego"). Największą zmiennością dobową niedosytu wilgotności z roku na rok cechuje się okres zimowy (luty). Zwiększenie wahań niedosytu wilgotności powietrza i występujące trendy higryczne związane są z intensyfikacją przepływów strefowych (faza pozytywna NAO).