Dynamika zmian zawartości miedzi w glebach oraz w sekwencyjnie wydzielonych frakcjach

miedź, frakcje, Wysoczyzna Siedlecka, metoda Zeiena i Brümmera

Celem pracy była ocena zawartości ogólnej miedzi oraz we frakcjach wydzielonych z gleb, położonych na stoku morenowym Wysoczyzny Siedleckiej. Sekwencyjne frakcjonowanie przeprowadzono metodą Zeiena i Brümmera. Analiza specjacyjna wykazała, iż metal ten był związany z różnymi częściami fazy stałej gleby. Największy procentowy udział miedzi stwierdzono we frakcji rezydualnej (F7), w poziomach skały macierzystej, a najmniejszy we frakcji łatwo rozpuszczalnej (F1) i wymiennej (F2). W badanych glebach, w transekcie A i B zanotowano istotne związki korelacyjne między udziałem miedzi w wydzielonych frakcjach, a jej zawartością ogólną, zawartością węgla związków organicznych a frakcją organiczną (F4), pojemnością sorpcyjną CEC oraz frakcją iłową gleby (< 0,002 mm).