Wpływ jonów kadmu na pozorną powierzchnię właściwą korzeni jęczmienia (Hordeum vulgare. L)

kadm, korzenie jęczmienia, pozorna powierzchnia właściwa

Celem przeprowadzonych badań było, określenie wpływu intensywności (stężenia) i czasu trwania stresu kadmowego na zmianę pozornej powierzchni właściwej korzeni. W badaniach wykorzystano korzenie jęczmienia jarego odmiany Pejas. Rośliny pochodziły ze stacji badawczej w Dublanach, stanowiącej obiekt doświadczalny Uniwersytetu Rolniczego we Lwowie. Do gleby (czarnoziem leśno-stepowy, wyługowany, wytworzony z lessu) dodano kadm jako CdCl2 w stężeniach 0, 3, 15, 30 mg∙kg gleby. Pozorną powierzchnię właściwą wyznaczano z izoterm adsorpcji (w oparciu o teorię BET), dla korzeni zebranych w fazie wschodów i w fazie pełnej dojrzałości. Pod wpływem jonów Cd+2 pozorna powierzchnia właściwa zmniejszyła się. Zaobserwowano że, dla korzeni w fazie wschodów najbardziej istotne zmniejszenie się powierzchni nastąpiło przy stężeniu Cd+2 3 mg∙kg gleby. Zdecydowanie bardziej istotne zmiany powierzchni właściwej (bez względu na nasilenie stresu) odnotowano dla korzeni zebranych w fazie pełnej dojrzałości. Czas trwania stresu istotnie wpłynął na zmiany powierzchni właściwej. Związane jest to prawdopodobnie ze zmianami procesów fizjologicznych w roślinie pod wpływem stresu, a także z mechanizmami tolerancji na stres kadmowy.