Wpływ pH i jonów cynku na powierzchnię właściwą korzeni żyta (Secale cereale L.) wyznaczaną metodą adsorpcji-desorpcji azotu

cynk, energia adsorpcji azotu, korzenie żyta, pH, swobodna powierzchnia właściwa

Do badań wykorzystano korzenie żyta (Secale cereale L.), formy ozimej odmiany Rostockie. Doświadczenie założono metodą kultur wodnych. Początkowy wzrost roślin odbywał się na pożywce o tym samym składzie chemicznym i pH = 7. W fazie strzelania w źdźbło odczyn pożywki obniżono do pH = 4,5 oraz zmieniono skład pożywki dodając cynk (ZnCl2) w ilościach 20, 200, 400 mgdm-3. Czas inkubowania w warunkach stresu wynosił 14 dni. Izotermy adsorpcji-desorpcji azotu wyznaczano w temperaturze wrzenia ciekłego azotu przy wykorzystaniu firmowego aparatu Sorptomatic 1990 firmy CEFISONS i programu Milestone 2000. Odnotowano, że pod wpływem stężeń 200 i 400 mgdm-3 jonów Zn+2 w pożywce swobodna powierzchnia właściwa badanych korzeni wzrastała, a średnia energia adsorpcji azotu malała. Nie odnotowano istotnych zmian w stosunku do powierzchni i średniej energii adsorpcji korzeni badanego żyta, rosnących w warunkach kontrolnych przy pH = 7 i przy pH = 4,5 bez dodatkowej aplikacji jonów Zn+2 oraz przy pH + 4,5 + 20 mgdm-3 cynku w pożywce.