Wpływ typu gleby i nawadniania na plonowanie i skład chemiczny brokuła

brokuł, nawadnianie, typ gleby, Plon, skład chemiczny

Wpływ typu gleby i nawadniania na dostępność składników pokarmowych, skład mineralny roślin, plonowanie i jakość róż brokuła oceniano na 6 typach gleb, najczęściej występujących w Polsce (gleba płowa, gleba brunatna, czarna ziemia, less, mada, torf niski). Nawadnianie stosowano gdy siła ssąca gleby była wyższa od 30 kPa. Gleby torfowe oraz ciężkie gleby mineralne, zapewniające w okresie intensywnego rozwoju wegetatywnego (faza 7-10 liści) wyższą zawartość azotu azotanowego (70-120 mg×dm-3) umożliwiały silny rozwój roślin i uzyskanie wysokiego plonu handlowego nawet bez stosowania nawadniania. Nawadnianie wpływało korzystnie na rozwój masy roślinnej, wysokość plonu i masę jednostkową róży oraz umożliwiło uzyskanie z gleb lekkich plonu równorzędnego z plonem uzyskanym z gleb ciężkich, na których nie stosowano tego zabiegu. Wczesność plonowania brokuła związana była z typem gleby oraz nawadnianiem. Zabieg ten przyspieszał plonowanie brokuła na glebach lekkich, natomiast na ciężkich glebach mineralnych, gdzie wczesność plonowania była największa nie miał takiego wpływu. Na ciężkich glebach mineralnych, stymulujących wzrost roślin, zwiększało się ryzyko występowania jamistości głąba. Nawadnianie nasilało występowanie tego zaburzenia. Brokuł uprawiany na glebach torfowych gromadził więcej azotanów w różach, prawdopodobnie wskutek większej jego zawartości w glebie w okresie dorastania i zbioru róż, jednakże poziom azotanów w różach nie przekraczał zawartości dopuszczonej normą dla tego gatunku.