Energy effectiveness of spring barley production in crop rotation and monoculture
More details
Hide details
1
Department of Tillage and Plant Cultivation, University of Life Sciences ul. Akademicka 13, 20-950 Lublin
Acta Agroph. 2009, 14(1), 125-136
KEYWORDS
ABSTRACT
The field experiment was conducted in 2002-2006 at the Experimental Farm Czesławice (central part of Lublin region) on lessive soil developed from loess (2nd bonitation class). The study included naked form of spring barley cultivated in crop rotation and in 6-year monoculture. In both crop sequence systems, extensive and intensive protection methods were used. Spring intercrop species (white mustard, leguminous mixture – spring vetch + field pea, and rye grass), biomass of which was ploughed in autumn after cutting, were the factor that regenerated the field in monoculture. The subject of analysis was the influence of particular regeneration methods in monoculture on the energy effectiveness of spring barley cultivation. The results were compared with monoculture without intercrop and with crop rotation. Intensive protection and the sowing of intercrops in spring barley monoculture were proved to have a positive effect on the cereal yielding. However, the above factors caused a deterioration of the energy effectiveness index. This resulted from the increased labour and drawbar pull expenditure typical of such technologies. The best energy effects were obtained from spring barley cultivation in crop rotation where extensive protection was used.
METADATA IN OTHER LANGUAGES:
Polish
Efektywność energetyczna produkcji jęczmienia jarego w płodozmianie i monokulturze
jęczmień jary, monokultura, płodozmian, sposób pielęgnacji, międzyplony, efektywność energetyczna
Doświadczenie polowe prowadzono w latach 2001-2006 w GD Czesławice (środkowa Lubelszczyzna) na glebie płowej wytworzonej z lessu (II klasa bonitacyjna). W badaniach uwzględniono nagoziarnistą formę jęczmienia jarego uprawianego w płodozmianie i 6-letniej monokulturze. W obu systemach następstwa roślin zastosowano ekstensywną i intensywną pielę-gnację zasiewów. Czynnikiem regenerującym stanowisko w monokulturze była dodatkowo uprawa międzyplonów ścierniskowych (gorczyca biała, wyka jara + peluszka) oraz wsiewki poplonowej (życica westerwoldzka), których biomasę po uprzednim skoszeniu przyorywano na jesieni. Anali-zowano wpływ poszczególnych sposobów regeneracji stanowiska w monokulturze na efektywność energetyczną uprawy jęczmienia jarego, konfrontując wyniki z monokulturą bez międzyplonu oraz z płodozmianem. Udowodniono, że intensywna pielęgnacja oraz wysiew międzyplonów w monokulturze jęczmienia jarego miały pozytywne oddziaływanie na plonowanie zboża, ale powodowały pogorszenie wskaźnika efektywności energetycznej. Wynikało to z większej pracochłonności i nakładów siły pociągowej stosowanych w takich technologiach. Najlepsze efekty energetyczne gwarantowała uprawa jęczmienia w płodozmianie pielęgnowanym ekstensywnie.