Zwiększenie stabilności cieplnej a-amylazy z aspergillus oryzae poprzez zastosowanie dodatków stabilizujących

inaktywacja cieplna, dodatki stabilizujące

Celem pracy było zbadanie wpływu substancji dodatkowych na kinetykę inaktywacji cieplnej a-amylazy z Aspergillus oryzae. Badano, czy efekt stabilizujący alkoholi wielowodorotlenowych (sorbitolu i glicerolu) i dwucukrów (trehalozy i sacharozy) związany jest z liczbą grup hydroksylowych występujących w ich cząsteczkach lub z ogólną liczbą tych grup w roztworze. Zastosowane dodatki we wszystkich stężeniach spowodowały wydłużenie czasu dziesięciokrotnej redukcji aktywności enzymu w temperaturze 68°C, co świadczy o ich działaniu stabilizującym na enzym. Zauważalne były różnice w efektywności stabilizacji w zależności od rodzaju substancji oraz jej stężenia. Zastosowane cukrów było bardziej korzystne niż alkoholi wielowodorotlenowych a najbardziej skutecznym dodatkiem stabilizującym okazała się sacharoza. Dodatek 420 mg×cm-3 sacharozy pozwolił na uzyskanie ponad trzydziestokrotnego wzrostu czasu dziesięciokrotnej redukcji w porównaniu z roztworem buforowym bez żadnych dodatków. Taka sama ilość trehalozy pozwoliła za sześciokrotne zwiększenie czasu dziesięciokrotnej redukcji. Otrzymane wyniki nie potwierdziły hipotezy o wpływie ilości grup hydroksylowych w cząsteczce substancji dodatkowej lub całkowitej liczbie grup OH w jednostce roztworu na stabilność cieplną a-amylazy. Wykazano, że większy wpływ miało stężenie i rodzaj zastosowanej substancji - w systemach o tej samej zawartości grup OH czas dziesięciokrotnej redukcji różnił się w zależności od zastosowanej substancji.