Określenie stopnia skleikowania skrobi w makaronach błyskawicznych na podstawie pomiarów lepkości i wodochłonności wodnych dyspersji rozdrobnionych makaronów

rozpuszczalność, parowanie makaronu, dyspersje makaronu

Celem przeprowadzonych badań by/ła ocena możliwości określenia stopnia skleikowania skrobi w makaronach typu instant na podstawie pomiarów właściwości fizycznych tych makaronów. Badania pilotażowe pozwoliły na określenie zastosowanych parametrów produkcji tj. wilgotności ciasta (33-35%), temperatury wstępnego suszenia (35-55°C) oraz czasu parowania (120-360 s, temp. 95°C). Parametry te pozwoliły na uzyskanie makaronów błyskawicznych o zróżnicowanym stopniu skleikowania skrobi. W badaniach określono takie właściwości fizyczne makaronów błyskawicznych jak rozpuszczalność (WSI), wodochłonność (WAI), lepkość pozorną dyspersji próbek rozdrobnionego makaronu oraz stopień skleikowania skrobi (DG). Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że najwyższe wartości współczynników korelacji występują pomiędzy DG a WSI oraz DG a lepkością (p < 0,01). Zmienność DG może być wyjaśniona w około 87% przez WAI (R2 = 0,87) i w około 74% za pomocą lepkości pozornej dyspersji rozdrobnionych makaronów (R2 = 0,74). Nie odnotowano istotnej korelacji pomiędzy DG a WSI. Wykazano, że pomiary lepkości pozornej wodnych dyspersji oraz WAI makaronów błyskawicznych mogą być wykorzystane do szybkiej oceny stopnia skleikowania skrobi w tych produktach.