Fizykochemiczne właściwości gleby płowej pod koniczyną czerwoną

właściwości fizykochemiczne, nawożenie organiczne, koniczyna czerwona

W pracy badano zmiany zachodzące głównie fizykochemicznych właściwościach gleby płowej po trzyletnie uprawie koniczyny czerwonej. Materiał glebowy został pobrany z poziomu omego, z wieloletnich, statycznych doświadczeń polowych prowadzonych przez IUNG-Puławy w Osinach. Prowadzone doświadczenia polowe uwzględniają dwa systemy uprawowe – nawożenie organiczne (uprawa ekologiczna) i nawożenie mineralne (uprawa konwencjonalna). Próbki glebowe pobierano przez 3 lata (1996-98), każdego roku w trzech terminach: wiosną - po wschodach, latem - w okresie intensywnego wzrostu oraz jesienią – po zbiorze roślin. Oznaczano odczyn gleby, skład granulometryczny, ogólna zawartość węgla organicznego, podatność substancji organicznej na utlenianie. Izotermy adsorpcji-desorpcji pary wodnej mierzono w warunkach statystycznych natomiast strukturę porowatą gleby metodą porozymetrii rtęciowej. Nie stwierdzono znacznego zróżnicowania powyższych właściwości w czasie trwania doświadczenia. Odczyn badanych próbek glebowych zmieniał się w granicach od 4,5 do 6,6 jednostek pH, średnia podatność substancji organicznej na utlenianie wynosiła ok. 50% całkowitej ilości węgla, n średnia zawartość węgla organicznego - ok. 0,8%. Również izotermy adsorpcji-desorpcji pary wodnej były podobne. Powierzchnia właściwa próbek glebowych wahała się od 11 ,8 do 14,5 m²·g^–1, n średnia z całego doświadczenia wynosiła 13,7 m²·g^–1. Termin pobierania prób nie miał jednoznacznego wpływu na badane wielkości.