Geologiczne uwarunkowania rozwoju rzeźby Polesia

kraton wschodnioeuropejski, neotektonika, kenozoiczna morfogeneza, Polesie

Rzeźba Polesia, mimo równinnego charakteru i pozornej monotonii krajobrazowej, jest wyraźnie zróżnicowana pod względem wiekowym i genetycznym; wykazuje przy tym dużą typologiczną zmienność przestrzenną. Decydujący wpływ na jej współczesne oblicze miały procesy plejstoceńskiej akumulacji glacigenicznej (zlodowacenie Odry i Warty) i limnicznej (zlodowacenie Wisły) oraz holoceńskiej akumulacji organogenicznej. Znaczący wpływ, choć głównie pośredni, w kształtowaniu kenozoicznej morfogenezy tego obszaru miały czynniki endogeniczne związane z neotektoniczną reaktywacją starych rozłamów strukturalnych. Warunkowały one i ukierunkowywały zarówno przebieg procesów erozyjno-denudacyjnych (fluwialnych, krasowych, glacjalnych i fluwioglacjalnych), jak i akumulacyjnych (glacigenicznych, limnicznych, organogenicznych).