Uprawa drobnoowocowych odmian pomidora szklarniowego we włóknie kokosowym przy zróżnicowanym nawożeniu azotem i potasem. Część I. Plonowanie

pomidor, pożywka, włókno kokosowe, plonowanie

Celem pracy była optymalizacja żywienia azotem i potasem drobnoowocowych odmian pomidora uprawianych we włóknie kokosowym. Badania przeprowadzono w latach 2000-2002 w szklarni. W matach z włókna kokosowego uprawiano 3 odmiany pomidora (Lycopersicon esculentum var. cerasiforme Alef.): Conchita F1, Flavorino F1 i Favorita F1. Stosowano pożywki różniące się ilością azotu i potasu oraz stosunkiem N:K. Dokonano oceny wielkości plonowania (plon wczesny, handlowy i poza wyborem) oraz jakości owoców. Zarówno ilość azotu i potasu, jak i stosunek azotu do potasu w pożywce wpływają istotnie na wielkość plonu drobnoowocowych odmian pomidora szklarniowego. W zależności od odmiany, optymalny stosunek N:K mieści się w zakresie 1:1,3-1,4. natomiast zawartość azotu w granicach 207-250 i potasu 298-325 mg·dm-3 pożywki. Nie stwierdzono jednoznacznego wpływu stosowanych pożywek na wartość odżywczą uprawianych odmian pomidora.