Wzrost i plonowanie pszenicy ozimej po 50 latach zróżnicowanego nawożenia i zmianowania

nawożenie, przedplon, pszenica ozima, Plon

W niniejszej pracy przedstawiono ocenę wpływu wieloletniego nawożenia organicznego, mineralnego i organiczno-mineralnego na wzrost i plonowanie oraz strukturę łanu i plonu pszenicy ozimej uprawianej w dwóch zmianowaniach po różnych przedplonach. Do badań wykorzystano dwa statyczne doświadczenia polowe założone w 1955 roku w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym RZD w Chylicach na czarnej ziemi o składzie granulometrycznym gliny lekkiej. W obydwu doświadczeniach porównywano następujące obiekty nawozowe: nawożenie mineralne (NPK), nawożenie obornikiem (OB), nawożenie mineralno-organiczne (½ NPK + ½ OB) oraz bez nawożenia („0”). Jedno doświadczenie prowadzono w zmianowaniu bez rośliny motylkowej (burak cukrowy – jęczmień jary – rzepak ozimy – pszenica ozima), natomiast w drugim zmianowaniu zastosowano koniczynę czerwoną (burak cukrowy – jęczmień jary + wsiewka koniczyny czerwonej – koniczyna czerwona – pszenica ozima). W 2005 roku oznaczono dynamikę narastania suchej masy części nadziemnych 50 roślin w czasie wegetacji i plony pszenicy ozimej odmiany „Zyta” oraz wybrane elementy struktury plonu (liczby kłosów na 1m2, masę ziarna w kłosie i masę tysiąca ziaren. Dynamika narastania suchej masy części nadziemnych 50 roślin pszenicy ozimej nie zależała istotnie od systemu nawożenia. System nawożenia i stanowisko pszenicy ozimej w płodozmianie wpłynęły na wielkość uzyskanych plonów ziarna, przy czym przedplon wywarł większy wpływ niż sposób nawożenia. Większy plon ziarna pszenicy ozimej o korzystnej jego strukturze uzyskano w stanowisku po koniczynie czerwonej niż po rzepaku ozimym. Najwyższe plony pszenicy ozimej stwierdzono, gdy przedplonem była koniczyna czerwona na obiektach z organiczno-mineralnym (7,72 t•ha-1) i mineralnym (7,52 t•ha-1) nawożeniem. Istotnie najniższe plony zanotowano na obiektach nienawożonych.