Wpływ monokultury, płodozmianu i uprawy współrzędnej na bioróŜnorodność chwastów w pszenicy jarej

pszenica jara, uprawa pasowa, płodozmian, zachwaszczenie łanu

Doświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2004-2005 w gospodarstwie indywidualnym położonym we wsi Frankamionka, powiat zamojski. Pole doświadczalne zlokaloizowano na glebie o składzie granolumetrycznym pyłu ilastego, lekko kwaśnej, o średniej zawartości substancji organicznej. Schemat badań obejmował różne sposoby uprawy (monokultura, płodozmian, uprawa współrzędna pasowa) i poziomy pielęgnacji (mechaniczna, mechaniczno-chemiczna, chemiczna). Zachwaszczenie pszenicy oceniono na dwa tygodnie przed zbiorem, określając skład florystyczny i liczebność poszczególnych gatunków oraz powietrznie suchą masę chwastów na dwóch powierzchniach próbnych z każdego poletka. Nasilenie występowania chwastów w łanie pszenicy było modyfikowane zarówno przez sposób uprawy jak i metody pielęgnacji. Największą liczebność oraz najwyższą suchą masę stwierdzono przy pielęgnacji mechanicznej. Również sposób uprawy wpływał istotnie na poziom zachwaszczenia łanu pszenicy jarej. Uprawa współrzędna pasowa ograniczała zarówno liczbę jak i masę chwastów, natomiast uprawa pszenicy po sobie powodowała wzrost obu tych wskaźników. Gatunkami reprezentowanymi najliczniej były Galinsoga parviflora a następnie Echinochloa crus-galli i Amaranthus retroflexus.