Wpływ różnych systemów uprawy soi na rozwój mikroorganizmów i zawartość fenoli w glebie płowej

gleba płowa, monokultury soi, płodozmiany soi, mikrobiologiczne i chemiczne właściwości gleby

Przedmiotem rocznych badań mikrobiologicznych i chemicznych była gleba płowa (poziom Ap) spod uprawy 4 monokultur soi (soja; soja + przyorana słoma soi; soja + przyorana gorczyca; soja + przyorane żyto), a także 2 płodozmianów z 25 i 50% udziałem soi (ziemniak– pszenica jara – soja – pszenica ozima; soja – pszenica jara – soja – pszenica ozima). Stwierdzono, że badane parametry mikrobiologiczne (ogólna liczebność bakterii i grzybów, wskaźnik żyzności Myśkowa, liczba bakterii i grzybów celulolitycznych, liczba bakterii i grzybów proteolitycznych) i chemiczne (zawartość związków fenolowych) zazwyczaj osiągały najwyższe wartości przed zbiorem plonów. Stosowane systemy uprawy soi nie różnicowały znacząco liczebności badanych grup mikroorganizmów, wskaźnika żyzności Myśkowa oraz zawartości związków fenolowych w glebie. Zaobserwowane różnice były najczęściej niewielkie, chociaż w niektórych przypadkach istotne statystycznie. Wykazano, że ośmioletnia uprawa soi w monokulturze nie spowodowała w badanych parametrach mikrobiologicznych i chemicznych zmian o takim natężeniu, które mogłyby stanowić zagrożenie dla prawidłowego funkcjonowania środowiska glebowego.