RESEARCH PAPER
Comprehensive evaluation of potato and spring triticale cultivation technology
More details
Hide details
1
Zakład Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, ul. Szczebrzeska 102, 22-400 Zamość, Poland
Publication date: 2022-03-28
Acta Agroph. 2011, 4(195), 1-129
KEYWORDS
ABSTRACT
Modern technologies of production of crops should strive to optimise energy expenditure incurred for the cultivation of the soil. In justified cases, one can use the plate or reduce the soil treatments. Numerous studies show that potatoes and cereals should be fertilised with sulphur. In most of the Polish soils under agricultural use the quantity of sulphate sulphur does not exceed 25 mg kg-1 of soil and thus does not cover the demand of plants for this element. Because there are no studies on the impact of technology taking into account the effects of sulphur fertilisers on the production effects (yield) and on the economic viability and energy effectiveness of the production of potatoes and spring Triticale, appropriate studies have been undertaken. In the years 2006-2009, two three-year field experiments were conducted, involving the cultivation of potatoes (variety Irga) and spring Triticale (Vanad) under the conditions of the traditional and simplified cultivation of soil (without pre-winter ploughing), and with mineral NPK and NPK + S fertilisation. Sulphate sulphur at the dose of 50 kg S ha-1 (potassium sulphate) was applied under potatoes and 40 kg S ha-1 (ammonium sulphate) under spring Triticale. The experiments were carried out on a leached brown earth with loamy silty soil texture (clay - 13%), classified in the good rye-complex soil. Reaction of the soil was 5.2. The levels of phosphorus and potassium were average, and the content of magnesium and sulphur - low. The field experiments were conducted in a split plot design with four replications. The traditional cultivation with sulphur fertilisation had the best effect on the yield and quality of potato tubers (content and yield of starch, total protein and the content of sulphur and total nitrogen) and on the yield and quality of the grain of spring Triticale. The traditional cultivation and sulphur fertilisation had a favourable effect on the yield of the largest fractions of tubers (above 50 mm), while simplified soil tillage and NPK fertilisation favoured the development of the intermediate fractions, which may be used in the production of commercial tubers or seed potatoes. The use of traditional cultivation of soil and NPK + S fertilisation under potatoes and spring Triticale was economically justified, as it permitted the the best direct surplus and the highest energy efficiency index. The size of the direct surplus, in addition to the agrotechnical factors, was significantly influenced by the selling prices of crops and the direct payments. In the structure of the direct costs of production and energy input of both crop plants the largest share was that of harvesting and transport, seed potatoes, seeds and mineral fertilisers. Whereas, the share of soil cultivation in the costs of production was relatively small. The application of simplified soil tillage in potato and spring Triticale production may be justified for reasons of organisation.
METADATA IN OTHER LANGUAGES:
Polish
Kompleksowa ocena agrotechnologii ziemniaka i pszenżyta jarego
uprawa roli, nawożenie mineralne, siarka, ziemniak, pszenżyto jare
Nowoczesne technologie produkcji roślinnej powinny dążyć do optymalizacji nakładów energii ponoszonych na uprawę roli. W uzasadnionych przypadkach można spłycać uprawę roli lub redukować zabiegi uprawowe. Liczne badania dowodzą, że ziemniak i zboża powinny być nawożone siarką. W większości gleb Polski użytkowanych rolniczo ilość siarki siarczanowej (przyswajalnej) nie przekracza 25 mg kg-1 gleby i tym samym nie pokrywa zapotrzebowania roślin na ten pierwiastek. Ponieważ brak jest opracowań nad wpływem technologii uwzględniającej nawożenie siarką na efekty produkcyjne (plon) oraz efektywność ekonomiczną i energetyczną produkcji ziemniaka i pszenżyta jarego podjęto stosowne badania. W latach 2006-2009 przeprowadzono dwa trzyletnie eksperymenty polowe z uprawą ziemniaka (odmiany Irga) i pszenżyta jarego (Wanad) w warunkach stosowania tradycyjnej i uproszczonej uprawy roli (bez orki przedzimowej) oraz nawożenia mineralnego NPK i NPK + S. Siarkę siarczanową w dawce 50 kg S ha-1 (siarczan potasu) stosowano pod ziemniaka i 40 kg S ha-1 (siarczan amonu) pod pszenżyto jare. Najkorzystniejszy wpływ na plon i jakość bulw ziemniaka (zawartość i plon skrobi, białka ogólnego oraz zawartość siarki i azotu ogólnego) oraz plon i jakość ziarna pszenżyta jarego wywierała tradycyjna uprawa roli i nawożenie siarką. Tradycyjna uprawa i nawożenie siarką wpływały korzystnie na plon bulw frakcji większych (powyżej 50 mm), natomiast uprawa uproszczona i nawożenie NPK sprzyjało rozwojowi bulw frakcji pośrednich, co może być wykorzystane w produkcji bulw handlowych lub sadzeniaków. Stosowanie tradycyjnej uprawy roli i nawożenia NPK + S pod ziemniaka i pszenżyto jare było ekonomicznie uzasadnione, bowiem uzyskiwano najkorzystniejszą nadwyżkę bezpośrednią i najwyższy wskaźnik efektywności energetycznej. Na wielkość nadwyżki bezpośredniej, oprócz czynników agrotechnicznych, znaczący wpływ miały ceny zbytu ziemiopłodów i dopłaty bezpośrednie. W strukturze bezpośrednich kosztów produkcji i nakładów energetycznych obu roślin największy udział miały zbiór i transport, sadzeniaki, nasiona i nawozy mineralne. Natomiast udział uprawy roli w nakładach i kosztach produkcji był relatywnie mały. Stosowanie w produkcji ziemniaka i pszenżyta jarego uproszczonej uprawy roli może być uzasadnione ze względów organizacyjnych.