Plonowanie łąki górskiej w zależności od przebiegu warunków meteorologicznych

łąka górska, warunki meteorologiczne, nawożenie, plonowanie

W 19-letnim okresie badań oceniano plonowanie łąki górskiej w zależności od przebiegu warunków meteorologicznych w okresie wegetacji (IV-VIII). W runi tej łąki dominującymi trawami, przy braku nawożenia były mietlica pospolita (Agrostis vulgaris), kostrzewa czerwona (Festuca rubra) i kłosówka miękka (Holcus mollis), zaś przy pełnym nawożeniu PKN dominowały kupkówka pospolita (Dactylis glomerata), tymotka łąkowa (Phleum pratense) i kostrzewa łąkowa (Fescuca pratensis). W okresie badawczym na podstawie wskaźnika hydrotermicznego Sielianinowa wydzielono 3 grupy lat. Do grupy pierwszej zaliczono lata o wartościach tego wskaźnika nie przekraczających 2,0, do grupy drugiej - o wartościach 2,0-2,5, a do grupy trzeciej - o wartościach powyżej 2,5. Nawożenie w ilości 33 kg P, 66 kg K i 120 kg N×ha-1 było wysoce skutecznym czynnikiem intensyfikującym produkcyjność łąki górskiej. Pod wpływem tego nawożenia wzrosły plony suchej masy średnio o 129%, a białka ogólnego o 138% w badanym okresie. Wpływ czynników meteorologicznych na produktywność łąki był wysoki. Pomiędzy latami sprzyjającymi i mniej sprzyjającymi dla wzrostu traw, różnica w plonowaniu łąki dochodziła do 40%. Najmniejszą produktywnością charakteryzowała się łąka w latach suchszych, w których wskaźnik nie przekraczał 2,0. Wyższą produktywność osiągała łąka w latach o wskaźniku 2,0-2,5. W tym przypadku plony suchej masy były wyższe średnio o 16%, a białka ogólnego o 9%. Natomiast wartość wskaźnika hydrotermicznego powyżej 2,5 nie miała wyraźnego wpływu na plonowanie łąki.