Optymalizacja procesu miareczkowania potencjometrycznego kwasów huminowych w obecności substancji silnie buforujących

miareczkowanie potencjometryczne, kwasy huminowe, substancje buforujące

Celem niniejszej pracy jest optymalizacja procesu miareczkowania kwasów huminowych w obecności silnie buforujących jonów fosforanowych. Analizą optymalizacyjną objęty został zarówno sposób przygotowania próbek, kalibracja aparatury badawczej, mająca na celu ustalenie odpowiednich parametrów technicznych procesu miareczkowania potencjometrycznego, jak również otrzymanie wiarygodnych i powtarzalnych wyników. W niniejszej pracy badania prowadzone były na modelowych roztworach kwasu huminowego (Aldrich HA). Wszystkie badane roztwory, jak również roztwór titranta, wykonano na bazie 1 M NaCl. Dodatek chlorku sodu stabilizował siłę jonową układu, a tym samym zapobiegał wahaniom mierzonego sygnału. W badaniach optymalizacji procesu miareczkowania uwzględnione zostały aspekty przygotowania próbki: stężenie kwasu huminowego (50 i 500 ppm), stężenie substancji silnie buforującej, jonów fosforanowych (0, 600, 1500, 3500 i 7000 ppm), a także parametry techniczne prowadzenia procesu: objętość titranta (0,1 i 0,01ml) i wartość progowa potencjału dryfu w roztworze (10 i 70 mV•min-1). Z otrzymanych danych wyliczono rozkłady pozornych stałych dysocjacji. Na podstawie uzyskanych charakterystyk zbadane zostały optymalne warunki prowadzenia miareczkowania potencjometrycznego w obecności substancji silnie buforujących.