Fizyczne skutki zmian wilgotności ziarna jęczmienia

ziarno jęczmienia, rentgenografia, uszkodzenia wewnętrzne, właściwości mechaniczne

Ziarno jęczmienia odmiany Rastik o wilgotności 10% nawilżano w wodzie w czasie 1, 3, 6, 9 i 12 godzin, a następnie wysuszono w warunkach pokojowych do wilgotności początkowej. Ziarno zostało prześwietlone, a powstałe w wyniku nawilżania pęknięcia zarejestrowano na kliszach rentgenowskich. Stan fizyczny bielma określano liczbą pęknięć wewnętrznych. Z każdego ziarniaka wycięto próbkę rdzeniową i poddawano ją jednoosiowemu ściskaniu. Wyznaczono: maksymalne naprężenie ściskające (max), moduł sprężystości ziarna (E), odkształcenie (max) i pracę właściwą (wmax). Okazało się, że jęczmień nieoplewiony Rastik charakteryzuje się bardzo małą odpornością na pękanie bielma. Średnia liczba pęknięć dla ziarniaków próby kontrolnej wynosiła 13,6 i rosła z czasem nawilżania – do 3 godzin. Nawilżanie dłuższe niż 3 godziny obniżyło wytrzymałość na ściskanie i moduł sprężystości ziarna. Zaobserwowano podobne zmiany odkształcenia ziarna i energii właściwej wywołanych wcześniejszym nawilżaniem. Po wyraźnym wzroście – do dziewiątej godziny nawilżania, nastąpił spadek tych wielkości. Badane cechy mechaniczne ziarna jęczmienia nie korelowały z liczbą pęknięć wewnętrznych.