Jakość di- i tetraploidalnej koniczyny czerwonej w zależności od przedsiewnej laserowej stymulacji nasion

koniczyna czerwona, jakość, naświetlanie laserem, odmiany

W latach 2002-2004 badano wpływ przedsiewnej stymulacji nasion światłem lasera na zawartość składników organicznych oraz makro- i mikroelementów w di- i tetraploidalnej koniczynie czerwonej. W pobranych próbkach roślin określono zawartość suchej masy, białka ogólnego i właściwego, włókna surowego i jego frakcji oraz P, K, Ca i Mg. Próbki pochodziły z jednego pokosu w roku siewu i z dwóch pokosów w latach pełnego użytkowania. Warunki pogodowe w latach badań kształtowały w największym stopniu jakość koniczyny czerwonej. Ich przebieg spowodował istotne różnice w zawartości suchej masy, białka właściwego, hemicelulozy, ligniny, popiołu mineralnego, Ca i Mg oraz wydajności białka ogólnego i właściwego z 1 ha. Odmiana diploidalna Dajana w porównaniu z tetraploidalną Boną odznaczała się istotnie wyższą koncentracją suchej masy, NDF (włókna neutralno-detergentowego), hemicelulozy i ligniny oraz wydajnością białka ogólnego i właściwego (w latach pełnego użytkowania). Koniczyna z II odrostu charakteryzowała się wyższą zawartością suchej masy, białka ogólnego i właściwego, Ca i Mg, natomiast w roślinach z pierwszego odrostu było więcej włókna, a w nim frakcji NDF i ADF (włókna kwaśno-detergentowego), hemicelulozy, celulozy, ligniny, popiołu mineralnego oraz P i K. Stymulacja nasion światłem lasera spowodowała wzrost koncentracji ligniny we włóknie oraz potasu, zmniejszała natomiast zawartość popiołu mineralnego we włóknie oraz udział włókna surowego w roślinach. Światło lasera oddziaływało intensywniej na rośliny w roku siewu, niż w latach pełnego użytkowania.