Racjonalne zagospodarowanie gleb chemicznie skażonych w sąsiedztwie huty miedzi

miedź, ołów, skażone gleby, czarne ziemie, gleby brunatnoziemne

Badaniami objęto gleby (czarne ziemie i gleby brunatnoziemne) skażone miedzią i ołowiem, usytuowane w sąsiedztwie Huty Miedzi Legnica. Powstały one z utworów pyłowych typu lessowego. Charakteryzują się stosunkowo wysoką zawartością materii organicznej 198 A. Mocek i in. (2-4%) oraz odczynem lekko kwaśnym lub zbliżonym do obojętnego. W poziomach wierzchnich stwierdzono wysoką zawartość miedzi (160-1070 mg/kg) oraz ołowiu (210-570 mg/kg). Założono 4-letnie doświadczenie polowe z kilkoma odmianami wierzby (wikliny). Uzyskane plony tzw. prętów (pędów) przekraczały zdecydowanie ilości surowca uzyskiwanego w innych rejonach Polski. Największe ilości miedzi i ołowiu stwierdzono w liściach (średnio ok. 420 mg/kg Cu i ok. l00 mg/kg Pb ). Najmniejszą koncentracją tych metali charakteryzowały się pędy (ok. 27 mg/kg Cu i ok. 30 mg/kg Pb), a więc części mające praktyczne wykorzystanie. Odmianą szczególnie zalecaną do uprawy na tych glebach okazała się Salix americana. Udanie plonowały także odmiany Salix arenaria Piaskówka oraz Salix Kottenheider.