Reakcja ozimych odmian lnianki siewnej (Camelina sativa (L.) Crantz) na zróżnicowane nawożenie azotem

Camelina sativa L, azot, SPAD, LAI, MTA, struktura plonu, Plon, skład chemiczny nasion

Ścisłe dwuczynnikowe doświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2012/2013-2014/2015 w Stacji Doświadczalnej Oceny Odmian w Przecławiu w układzie losowanych podbloków. Obiektami pierwszego czynnika były dawki azotu (50, 100 i 150 kg∙ha^–1), a drugiego ozime odmiany lnianki siewnej (Maczuga, Luna, Przybrodzka). Doświadczenie założono na madzie wytworzonej z pyłu ilastego. Gleba ta jest zaliczona do kompleksu pszennego dobrego, klasy bonitacyjnej IIIa. Najwyższa dawka azotu (150 kg∙ha^–1) wpłynęła istotnie na zwiększenie wysokości roślin oraz stopień ich wylegania, ponadto przyczyniła się do zwiększenia zawartość białka ogólnego w nasionach i zmniejszenia zawartości tłuszczu surowego w porównaniu do obiektu z dawką 50 N kg∙ha^–1. Zastosowanie azotu w dawkach 100 lub 150 kg∙ha^–1 skutkowało istotnym zwiększeniem liczby łuszczynek na roślinie, nasion w łuszczynce, wskaźnika zieloności liścia (SPAD) oraz plonu nasion i tłuszczu. Odmiana Luna odznaczyła się większą obsadą roślin przed zbiorem w porównaniu do odmiany Przybrodzka oraz wyższymi roślinami w odniesieniu do odmiany Maczuga. Odmiana Luna charakteryzowała się najwyższym wskaźnikiem powierzchni liści (LAI) oraz stopniem wylegania. Odmiana Maczuga w porównaniu do Luna miała istotnie większe wartości cech, takich jak: liczba rozgałęzień pierwszego rzędu, liczba łuszczynek na roślinie, liczba nasion w łuszczynce, wskaźnik SPAD, plon tłuszczu oraz zawartość białka ogólnego w nasionach.