Specyfika roślinności makrofitowej Wielkopolskiego Parku Narodowego i Poleskiego Parku Narodowego – stan zachowania i problemy ochrony

zbiorowiska makrofitów, zespoły roślinne, jeziora, torfowiska, ochrona

Celem pracy była analiza porównawcza składu syntaksonomicznego roślinności jezior położonych w różnych regionach Polski, różniących się od siebie nie tylko geograficznym położeniem, ale także genezą i aktualnymi formami antropopresji oraz ochrony. Wybrano dwa parki narodowe: Wielkopolski i Poleski. Stwierdzono, iż istnieją pewne różnice w aktualnym składzie roślinności, niezwiązane jednak wyraźnie z typową dla Polski przejściowością w charakterze szaty roślinnej w kierunku wschód-zachód. Zdecydowanie wyraźniejsze są różnice w typie i kierunku przemian roślinności w czasie, niewątpliwie uwarunkowane genezą obu obszarów i intensywnie modyfikowane przez czynnik antropogeniczny pomimo różnych form ochrony, co szczególnie widoczne jest na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego, gdzie obserwuje się zubożenie syntaksonomiczne roślinności głównie w grupie zbiorowisk rzadkich i zanurzonych oraz rozprzestrzenianie zbiorowisk świadczące o eutrofizacji siedlisk. W jeziorach Poleskiego Parku Narodowego obserwuje się procesy wypłycania i zarastania ekspansywnymi zbiorowiskami oraz zanikanie zbiorowisk, które zdaje się wynikać z czynników naturalnych i stanowić etap fluktuacji ekosystemowych.