Zastosowanie substratów słomiastych do poplonowej uprawy sałaty masłowej

uprawa poplonowa, podłoże organiczne, Słoma, sałata, tunel foliowy

Celem badań było określenie możliwości wykorzystania substratów z prasowanej sieczki ze słomy żytniej, pozostałych po wiosennej uprawie ogórka do poplonowej uprawy sałaty w tunelu foliowym. Sałatę masłową sadzono w dwóch cyklach następujących po sobie, z których pierwszy (cykl letni) rozpoczynano bezpośrednio po uprawie ogórka. Wykorzystano następujące substraty: sieczka gruba, sieczka drobna, mieszanki sieczki drobnej z korą sosnową (w stosunku objętościowym 2:1 i 1:2) i z trocinami (2:1). Przed uprawą ogórka substrat formowano ciśnieniowo w płyty o wymiarach 100 x 20 x 10 cm i umieszczano w workach z folii czarno-białej. Pomiary właściwości fizycznych podłoży przeprowadzano przed i po zakończeniu uprawy ogórka, analizy chemiczne – po każdym cyklu. Określano masę i wygląd główki handlowej oraz zawartość azotanów w liściach. Jakość główki i zawartość azotanów zależała od właściwości fizycznych substratów i możliwości pobierania składników pokarmowych. Nowe płyty miały wysoka porowatość ogólną (>92 %) i niską zdolność retencyjną wody przy podciśnieniu –10 cm H2O (ok. 30%), która jednak wzrastała po uprawie ogórka. Sieczka mieszana z korą miała lepsze właściwości powietrzno-wodne niż podłoża jednorodne. Sałata rosnąca na tych mieszankach miała lepszą jakość mimo, że nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy średnią masą główki handlowej i zawartością w niej azotanów. Wyniki uzyskane w obu cyklach uprawy sałaty były zbliżone.