Wpływ interakcji siarki i niklu na zawartość mikroelementów w Triticum aestivum L.

zawartość mikroelementów, stres niklowy, pszenica jara, poziom siarki, współczynnik translokacji

Nadmiar Ni wpływa niekorzystnie na status mikroelementów w roślinach. Z kolei S nie tylko odgrywa kluczową rolę we wzroście roślin, ale również jest zaangażowana w zwiększoną tolerancję na stres. Celem prezentowanych badań było przeanalizowanie wpływu Ni i S na status mikroelementów w pszenicy jarej. W pożywce Hoaglanda, przez okres dwóch tygodni, zastosowano trzy poziomy S w formie siarczanowej (2-standardowy, 6 i 9 mM) oraz cztery traktowania Ni (0; 0,0004, 0,04 i 0,08 mM). Nadmiar Ni, wobec standardowej dawki S, na ogół zredukował zawartość Mn, Mo i Zn, oraz podwyższył zawartość Cl zarówno w korzeniach, jak i częściach nadziemnych, obniżył zawartość B w częściach nadziemnych, nie wywołując znaczących zmian tego pierwiastka w korzeniach, natomiast zawartość Fe i Cu zwiększyła się w korzeniach, a zmniejszyła w częściach nadziemnych. Translokacja Fe i Cu z korzeni do części nadziemnych ulegała represji, natomiast Mo zwiększeniu. Translokacja Mn i Zn zależała od koncentracji Ni, natomiast B i Cl nie zmieniała się. Intensywne odżywianie S, eksponowanej na Ni pszenicy, z reguły zwiększyło zawartość Fe, B, Cl, Mn oraz Zn w korzeniach i częściach nadziemnych, jak również podwyższyło zawartość Cu w korzeniach. Jednocześnie stwierdzono różne zmiany w translokacji Fe, Cu, Mn, Mo i Zn. Rezultaty naszych badań wskazują, że intensywne odżywanie S może efektywnie polepszyć status mikroelementów w pszenicy, niekorzystnie zmieniony przez Ni.