Wpływ zróżnicowanej uprawy roli i poziomu nawożenia mineralnego na zapas wody i niektóre fizyczne właściwości gleby w płodozmianie

płodozmian, uprawa, nawożenie, zapas wody, gęstość, porowatość gleby

Badania polowe przeprowadzono w latach 1998-2002. Określano wpływ zmniejszenia liczby orek z 7 – typowa (A) do 3 – uproszczona (B) i 1 – uproszczona (C) w rotacji płodozmianu (ziemniak – pszenica jara – groch siewny – pszenica ozima) i poziomu nawożenia mineralnego na zapas wody oraz gęstość i porowatość ogólną i kapilarną gleby płowej wytworzonej z lessu. W każdej metodzie uprawy wykonywano orkę pod ziemniak. Orki zastępowano głównie kultywatorowaniem lub talerzowaniem roli. Wprowadzone uproszczenia w uprawie roli istotnie obniżały zapas wody w glebie pod wszystkimi roślinami z wyjątkiem grochu. Zwiększone nawożenie generalnie obniżało zapas wody w glebie pod poszczególnymi roślinami płodozmianu. Wyjątkowo tylko pod grochem średnio za cały okres badań nieznacznie więcej wody zawierała gleba intensywnie nawożona. Wpływ sposobu uprawy i poziomu nawożenia na kształtowanie się gęstości i porowatości gleby był bardzo mało wyraźny. Jedynie pod pszenicą ozimą płytka uprawa płużna i bezorkowa powodowały istotny wzrost gęstości i zmniejszenie porowatości gleby. Wyższy poziom nawożenia tylko pod pszenicą jarą powodował istotny wzrost porowatości ogólnej i kapilarnej. Ponadto pod grochem siewnym odnotowano istotny wzrost porowatości ogólnej pod wpływem zwiększonego nawożenia.