Podłoża organiczne do uprawy ogórka szklarniowego, alternatywne dla wełny mineralnej

ogórek, Słoma, podłoże, fertygacja

W latach 2001-2003 prowadzono badania nad wykorzystaniem słomy i jej mieszanek z innymi materiałami organicznymi, do uprawy ogórka w szklarniach jako alternatywnych podłoży dla wełny mineralnej. Badano podłoża takie jak: sieczka gruba (słoma rozdrobniona na odcinki ok. 1 cm), sieczka drobna (odcinki ok. 0,5 cm); sieczka drobna + mielona kora (w stosunku 2:1), sieczka drobna + trociny drobne (w stosunku 2:1), kora + sieczka drobna (w stosunku 2:1), substrat torfowy, słoma prasowana w tradycyjne baloty. Po rozdrobnieniu wszystkich składników na małe kawałki i ich wymieszaniu, podłoże formowano pod wysokim ciśnieniem w bloczki, które tak jak wełnę mineralną umieszczano w workach foliowych. Przez cały okres uprawy stosowano płynne nawadnianie pożywką o pH – 5,6-5,8 i składzie (mg×dm-3): N-NO3 – 250-300, P – 40-50, K – 250-320, Mg – 50-65, Ca – 200-225, S – 45-60, Fe – 1,6-2,4, Mn – 0,72, B – 0,27, Cu – 0,13, Zn – 0,13, Mo – 0,04. Wysoka aktywność mikroorganizmów glebowych powodowała, że na początku uprawy wzrastała ilość potasu w podłożu, a zmniejszała się ilość dostępnego azotu, co wiązało się z koniecznością modyfikowania składu pożywki oraz sprawiało, że temperatura podłoża organicznego w stosunku do temperatury wełny mineralnej była wyższa o około 2oC. Najlepsze plonowanie ogórka uzyskano na wszystkich podłożach opartych na słomie. Niższy plon uzyskiwano w uprawie na tradycyjnie prasowanych belach słomy.