Zmienność liczby dni gorących i upalnych oraz odczucia cieplne w strefie polskiego wybrzeża Bałtyku

dni gorące, upalne, maksymalna temperatura powietrza, odczucia cieplne, wybrzeże Bałtyku

W pracy analizowano dobowe wartości temperatury maksymalnej od 25,1 do 30,0oC (dni gorące) i powyżej 30,0oC (dni upalne) w okresie kwiecień-wrzesień z sześciu stacji meteorologicznych (Świnoujście, Kołobrzeg, Koszalin, Ustka, Łeba, Hel) za lata 1986-2007. Określono częstość występowania tych dni, intensywność temperatury oraz wieloletnie trendy zmian na polskim wybrzeżu Bałtyku. Istotnym czynnikiem oceny klimatu dla potrzeb rekreacji są odczucia cieplne człowieka w dniach gorących i upalnych. W tym celu posłużono się wskaźnikiem temperatury odczuwalnej STI, uwzględniającym temperaturę i wilgotność powietrza, promieniowanie słoneczne i prędkość wiatru. W analizowanym 22-letnim okresie stwierdzono dodatni, istotny statystycznie (poza Helem) trend liczby dni gorących od 3 do 5 na 10 lat. Najwyższe maksymalne temperatury na wybrzeżu dochodziły w badanym wieloleciu do 38,0oC, a liczba dni z temperaturą powyżej 35oC wyniosła, w zależności od stacji od 1 do 4. O uciążliwości warunków rekreacyjnych na wybrzeżu decydują głównie dni upalne, a przy intensywnym napromieniowaniu słonecznym, także dni gorące, które w półroczu ciepłym nie przekroczyły (poza Koszalinem) 10% ogólnej liczby dni. W okresie od kwietnia do września, w dniach przyjętych jako gorące zdecydowanie przeważał dyskomfort gorący i bardzo gorący, a odczucie komfortu i ciepła notowano tylko od kilku do kilkunastu procent.