Weeds density of perennial energy crop species as dependent on plantation maturity

The weeds density was determined in 2007 at the Experimental Farm Felin, University of Life Sciences, in Lublin, during an experiment with several species of energy crops: Miscanthus (sacchariflorus and giganteus), Sida hermaphrodita, and two clones (1047, 1054) of Salix viminalis. The weeds density extent was also determined for Sida hermaphrodita in the second, third, and fifth year of cultivation. The aboveground parts of weeds were collected at the end of June from four randomly selected points of 0.5 m-2 area, then the species composition, number, and air-dry matter was determined. In the second year of cultivation the lowest number of weeds was determined in Sida hermaphrodita trials. The largest numbers of weeds grew in both Salix clones: their air-dry matter did not significantly differ from weed weight in Miscanthus sacchariflorus and giganteus trials at low crop density (10000 pcs ha-1). For Sida hermaphrodita, the smallest numbers of weeds grew in the fifth cultivation year; however, in the second year, despite their considerable number, air-dry weed matter was significantly the lowest for three years.

METADATA IN OTHER LANGUAGES:

Polish

Zachwaszczenie wybranych wieloletnich gatunków roślin energetycznych w zależności od wieku plantacji

zachwaszczenie, miskant cukrowy i olbrzymi, ślazowiec pensylwański, wierzba wiciowa, rok uprawy

W 2007 r. w Gospodarstwie Doświadczalnym Felin Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, w eksperymencie z kilkoma gatunkami roślin energetycznych (miskantów: cukrowego i olbrzymiego, ślazowca pensylwańskiego i dwóch klonów wierzby wiciowej – 1047 i 1054) wykonano oznaczenie zachwaszczenia w drugim roku uprawy. Przeprowadzono też ocenę stanu zachwaszczenia ślazowca pensylwańskiego w drugim, trzecim i piątym roku uprawy. W trzeciej dekadzie czerwca w czterech losowo wybranych miejscach z powierzchni 0,5 m-2 pobrano nadziemną część chwastów, oznaczono ich skład gatunkowy, liczebność oraz powietrznie suchą masę w każdym z wymienionych obiektów. W drugim roku uprawy wymienionych gatunków najmniej chwastów stwierdzono w ślazowcu pensylwańskim. Najwięcej chwastów wystąpiło w obydwu klonach wierzby, ale ich powietrznie sucha masa nie różniła się istotnie od masy chwastów w miskancie cukrowym i olbrzymim z niską obsadą roślin (10 tys. szt•ha-1). W piątym roku uprawy ślazowca pensylwańskiego wystąpiło najmniej chwastów, jednak w drugim roku, mimo znacznej ich liczby powietrznie sucha masa chwastów była istotnie najniższa z porównywanych lat uprawy.

Submit your paper

Information for Authors

eISSN:	2300-6730
ISSN:	1234-4125