Wpływ dokarmiania mikroelementami na plony nasion trzech odmian tetraploidalnej koniczyny czerwonej (łąkowej)

koniczyna czerwona, odmiany, mikroelement), plony nasion

W latach 1998-2000 przeprowadzono badania z tetraploidalną koniczyną czerwoną uprawianą na nasiona w Kolonii Spiczyn, pow. łęczyński. Eksperyment prowadzono na glebie zaliczanej do kompleksu pszennego dobrego, metodą split-plot, w czterech powtórzeniach, na poletkach o powierzchni 24 m² każde. Czynnikiem pierwszego rzędu było dokarmianie mikroelementami: 0; B-0,3; Mo-0,01; B-0,3 + Mo-0,01 kg•ha^–1. Czynnikiem drugiego rzędu były odmiany: Etos, Karo i Ulka. Koniczynę użytkowano przez 3 lata. W pierwszym roku nasiona koniczyny wsiewano w jęczmień jary, dlatego otrzymano tylko ścierniankę. W roku 1999 i 2000 pierwszy pokos koniczyny przeznaczono na paszę, natomiast drugi na nasiona. Dokarmianie roztworem boru i molibdenu roślin z drugiego pokosu stosowano wówczas, gdy liście zakryły międzyrzędzia. Plon nasion tetraploidalnej koniczyny czerwonej (łąkowej) wahał się od 281 do 512 kg•ha² i był kształtowany głównie przez pogodę podczas kwitnienia i dojrzewania roślin oraz dokarmianie mikroelementami. Wymienione czynniki różnicowały istotnie liczbę główek na 1 m², liczbę nasion w główce i masę 1000 nasion. Najlepsze rezultaty otrzymano przy łącznym dokarmianiu borem i molibdenem. Odmiany Etos, Karo i Ulka nie różniły się istotnie poziomem elementów struktur) plonu oraz plonami nasion.